istnienie nie jest tym, co istniejące

Doświadczenie mówi o tym, co istnieje, ale nie mówi, że to koniecznie musi być takie, a nie inne.
To istnieje, ja istnieję, ale niekoniecznie to jest tym, czym mi się wydaje,
 nie dostarcza to mi zatem prawdziwej ogólności.
 Doświadczenie podrażnia tylko rozum,
 nie zaspokaja jego chęci na te poznania.
 Takie zaś odczucia ogólne odznaczające się wewnętrzną koniecznością… zaufaj im...
 Muszą być od doświadczenia niezależne,
 Są same siebie pewne -
 poznania a priori,
 instynkt ciałka.
 
 Wolna wola,
 a posteriori.
 Nie żyłaby gdyby nie była nią złota żyła, która sama żyła.
 Dla czego miałaby być wolna?

 Mamy coś czym możemy kierować - wybierając.
 Pierwotne pojęcia i utworzone z nich sądy, wiemy więcej, a przynajmniej wydaje nam się, że wiemy więcej na temat tego co postrzegamy, niż by nas samo doświadczenie o tym pouczyło.
 
 Wszystkie wypowiadane twierdzenia zawierają prawdziwą ogólność, a
 niczego co myślimy nie możemy być
 pewni - żadnej wizji nam się jawiącej;
 a jednak nazywając doświadczenia nadajemy im tym konieczną ścisłość, czego empirycznie
 nie możemy doświadczyć.
 
 Poznanie to nie akt,
 To relacja.
 
 Poznanie jest sumą poszczególnych nie obcych-sobie przedstawień,
 odbiorczość i spontaniczność
 umożliwia poznanie, żyj...
 Ponieważ nie możemy nigdy utwierdzić się
 w poprawności tego co czujemy,
 ani pamięci i słów
 
 żyć można tylko teraz.
 
 Bo Ty istniejesz, mogę patrzeć i myśleć o Tobie lub mogę patrzeć i myśleć o Twoim nosie.
 
 Prawdziwe obiektywne twierdzenia nie należą do tego świata. Wszystkie inne nie odnoszą się do rzeczywistości, a do siebie w zastanej rzeczywistości.